حفصویه مروزیحَفْصُویه مروزی (زنده در اوایل قرن سوم هجری)، فردی دانشمند، فاضل و کاتب و در شعر هم دستی داشت. او در دربار مامون عباسی بوده است. ۱ - معرفی اجمالیحفصویه اسم یا لقب اجداد عده‌ای از جمله جد مادری عبدالعزیز بن محمد بن یوسف اصفهانی شاعر عسجدی معروف به ابن‌حفصویه بود. [۲]
ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۵۰.
مروزی فردی دانشمند، فاضل و کاتب بود و در شعر هم دستی داشت و اولین کسی بود که کتابی درباره خراج تالیف کرد. مورخان گفته‌اند که وی در خراسان در دربار مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) بود. پس از انتقال مامون به عراق اوضاعش به نابسامانی گرایید، ولی سرانجام به او ملحق شد و چون مانع ملاقات وی با مامون شدند، با فرستادن رُقعه و نوشتن اشعاری خطاب به مامون، درخواست کمک از او کرد. خلیفه به صورت اتفاقی رقعه را یافت و با خواندن آن اشعار تحت تاثیر قرار گرفت، از این‌رو به او اجازه ورود داد و با بخشیدن اموال فراوان به او، از وی دلجویی و تفقّد کرد. ۲ - آثاراز آثار مروزی کتاب الخراج و کتاب الرسائل است. ۳ - مطالعه بیشتربرای مطالعه بیشتر به منبع زیر مراجعه شود. ۴ - پانویس۵ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۹، برگرفته از مقاله «حَفْصُویه مروزی». |